Stephen Hawking, jedan od najvećih naučnika današnjice koji svoju slavu može uporediti samo s onom Alberta Einsteina, preminuo je u srijedu u svojoj kući u Engleskoj, upravo na Einstenov rođendan.
Stephen Hawking je zajedno sa svojim kolegom Rogerom Penrosom 1970. godine pokazao da se singularitet, tačka u prostor-vremenu koja je beskonačno zakrivljena, može primijeniti na početak svemira, odnosno da je prethodnik našeg univerzuma zapravo singularitet iz kojeg je nastupio najdramatičniji događaj rađanja – Veliki prasak.
U periodu od 1971. do 1972. godine radio je na opisu crnih rupa, u to vrijeme njegove ideje su se kosile s ustaljenim teorijama tih misterioznih tijela.
Njegove računice predviđale su radijaciju koja izvire iz crnih rupa, što je na prvi pogled čudno s obzirom na to da su crne rupe shvaćene kao “bunar” iz kojeg ništa ne može izaći. U isto vrijeme, radio je na zakonima koji su opisivali karakteristike crnih rupa kao što su masa i površina.
Nekoliko godina kasnije, Hawking je zajedno s kolegom Jacobom Bekensteinom dolazi do teorije, da crna rupe emituju radijaciju, a što dalje implicira da one zapravo mogu “ispariti” nakon enormnog broja godina koje se mogu uporediti sa životnim vijekom svemira. Bio je to veliki preokret u shvatanju tih fascinantnih tijela.
Svoje druge ideje o crnim rupama često je gradio sa svojim kolegom Garyjem Gibbonsom. Svakako, pojedini problemi u vezi s crnim rupama još uvijek nisu riješeni, kao što je informacijski paradoks.
Hawking je predložio i način formiranja galaksija (čvrstih tijela uopšte) u ranom svemiru na način uticaja kvantnih fluktuacija (izuzetno malih razlika u distribuciji materije) koje bi nakon perioda inflacije svemira (ubrzanog širenja nakon Velikog praska) dovele do svojevrsnog nakupljanja tvari. Nakupljanje bi kroz milione godina dovelo do formiranja prvih zvijezda, a potom i galaksija koje na okupu drže velike crne rupe.
Kao i svi veliki naučnici prije i poslije njega, Hawking je pokušao doći do teorije kvantne gravitacije, odnosno Teorije svega. Riječ je o spoju teorije gravitacije i kvantne teorije koja bi spojila dva seta funkcionisanja našeg svijeta – na skali velikog i na skali vrlo malog. Iako je imao svoje pretpostavke u obliku talasne funkcije svemira, nikada je nije u potpunosti završio.
Godine 1974. postao je član Kraljevskog društva iz Londona, jednog od najstarijih naučnih udruženja na svijetu, a zatim profesor matematike i fizike na Lucasovoj katedri Univerziteta Cambridge, gdje su nekad predavali velikani poput Isaaca Newtona i Paula Diraca.
Kada je imao 22 godine dijagnosticiran mu je rijetki oblik bolesti motornih neurona, zbog čega mu je predviđano još samo nekoliko godina života. Bolest ga je vezala za invalidska kolica i uglavnom nije mogao govoriti bez sintetizatora glasa.
Njegov doprinos nauci ostat će trajna uspomena i podsjećanje na moć ljudskog uma i snagu volje u borbi kroz život bez obzira na bolest i sve druge prepreke.
“Sjetite se da gledate prema zvijezdama, a ne dole prema svojim stopalima”
― Stephen Hawking (1942 – 2018)
